Madrid en de onvermijdelijk lijstjes

Na een rustige vlucht (mag ook wel eens) zijn we dan aangekomen op de laatste plek van onze wereldreis: Madrid. Direct vanaf het vliegveld merk je dat je weer terug bent in Europa. Alles is weer georganiseerd en netter. Nadat we geland zijn zijn we direct door gegaan naar ons hotel. Deze keer een appartement zodat we zelf kunnen koken. Je moet toch een beetje op de kleintjes letten he... Madrid is echt een mooie stad zeker als je vanuit Lima komt. "Gewoon" weer oude gebouwen en leuke pleintjes. De laatste dagen hebben we ons dan ook voornamelijk bezig gehouden met van terras naar terras lopen en genieten van het feit dat hier 35 graden is. Aan het einde van zo'n wereldreis moet je eigenlijk weer terugblikken en omdat we een aantal vragen al honderden keren hebben gehoord bij deze de onvermijdelijke lijstjes. Uiteraard volstrekt subjectief en enigszins gechargeerd. Samenstelling compleet en al door ons beiden. Volgorde is (soms) willekeurig. Daar gaan we:

Leukste/indrukwekkendste land:
* Chili (Paaseiland)
* Bolivia
* Maleisië

Leukste medereizigers:
* Belgen, Duitsers, Schotten en een Engelsman (Jellert, Valentine, Daniel, Marsi, Graime, Paula en Carl bedankt!)

Meest gastvrij:
* Het Franse koppel (waren reizigers, zie onder) dat we ontmoet hebben op Tahiti

Meest irritante toeristen (is iets anders dan reizigers):
* Amerikanen (USA)
* Groepen (!) Indiers. (niet als individu)
* Bejaarde Aussies en Nieuw Zeelanders (lang verhaal...)
* Fransen (zijn stiekem toch een beetje de Europese Amerikanen)

Lekkerste drankjes:
* Magaritha (of waren het toch de palmbomen en de zee die het verschil maakten)
* Pisco Sour (Peru)
* Sangria (Mardrid)

Grootste meevaller:
* Bolivia (voor Eric)
* Toch nog een wilde Pinguïn gezien

Opvallend:
* De politie dames in Zuid Amerika (meer details kunnen we helaas niet geven)
* De in eerste instantie vriendelijk Peruanen

Meest sympathieke inwoners van landen:
* Aussies
* Bolivianen
* Maleisiërs

Minder indrukwekkend dan gedacht:
* Nieuw Zeeland en haar inwoners

Natste plek:
* Zuidereiland Nieuw Zeeland aan de oostkust

Hoogste plek:
* 4800 meter, Vulkaan aan de Salar de Uyuni

Laagste plek:
* Lima (zee niveau)
* Schiphol (beneden zee niveau)

Duurste plek:
* Tahiti (goedkoopste hotel 125 euro en geen andere mogelijkheden)
* Sydney (hostel buiten de stad 90 euro)

Goedkoopste plek:
* Heel Bolivia
* Heel Maleisië

Mooiste plaatsen:
* Paaseiland (Chili)
* Perhentian Islands en Tioman (Maleisië)
* Salar de Uyuni (Bolivia)
* Machu Piccu (Peru)

Leukste activiteiten:
* Paardrijden in Tupizu
* De vulkaan beklimmen in Chili
* De tour over de Salar de Uyuni
* De Colca tour
* Snorkelen op Tioman (ook met dank aan Wieke en Elco!)

Meest gedane uitspraken:
* Computer says no (zie Little Brittain, als het budget/excell sheet geen extra uitgaven toeliet)
* Nu we er toch zijn.... (als je er toch bent pak je soms even wat extra zaken mee die je niet van te voren bedacht had)
* Same, same but different (alle Azië reizigers moeten dit herkennen)

Mooiste weer:
* Maleisië
* Singapore
* Tahiti
* Peru
* Madrid

Warmste plek:
* KL en Singapore

Koudste plek:
* Humahuaca (Argentinië) -7
* Dun Eden (Nieuw Zeeland) -2

Slechtste voetbal niveau:
* Paaseiland
* De gehele Copa America

Lekkerste eten:
* Maleisië (alles)
* Lama en Alpaca (Bolivia en Peru)
* De hutspot in Cusco

Smerigste eten:
* De KFC in Nieuw Zeeland
* Broodje tonijn op de Perhentian Islands (foei Maleisië)

Grootste tegenvaller:
* Het eten op de Colca trip; na 7 uur lopen minder dan een half bordje eten....
* Bedbugs in Singapore
* Een Bolivaanse geldautomaat die geen geld geeft maar dit wel van je rekening haalt
* Reiskosten in Australië

Slechtste hotel/hostel:
* Singapore (zie boven)
* Pucon (was veruit het leukste hostel door alle mensen maar erg smerig en dit is een "objectief" lijstje
* Onze schimmelige hut op Long Beach op de Perhentian. En dat voor 3 euro! Schande!!! :)

Beste overnachting:
* Laika (ons Spaceship)
* Cabins op Paaseiland, Tioman (Maleisië) en Tahiti)
* Hotel in Auckland

Beste medicijn:
* Cola (tegen alles)
* ORS
* Coca bladeren
* Heineken (tegen humeur Eric en overal ter wereld te krijgen)

Beste vervoer:
* Adesmar in Argentinie (Bus)
* Cruz del Sur in Peru (Bus)
* De bussen in Chili

Slechtste vervoer
* De vlucht naar Tahiti
* De busreis van Pucon naar Cusco

Opvallend in het algemeen:
* Nederlanders maken zich in Nederland te druk
* Vakantiegangers (zie ook toeristen) die aan de andere kant van de wereld zijn hebben per definitie paniek
* Amerikanen (hoe aardig ook) snapper er werkelijk niets van en zijn behoorlijk naïef (en ja dat vindt Maaike ook)

Kortom we hebben een wereldtijd gehad en hopen dat we een aantal zaken niet kwijt raken; zoals je niet druk maken en zaken veel meer in perspectief plaatsen. Uiteraard hebben we ook een boel meegemaakt en geleerd die we jullie lekker hier niet gaan vertellen :)

In elk geval dank aan alle lezers (we hebben geen idee, behalve onze aangemelde volgers, wie dat allemaal geweest zijn maar super leuk dat jullie ons hebben gevolgd en af en toe een berichtje hebben achter gelaten. We hebben dat erg leuk gevonden.

Dus rest ons niets anders dan voor de laatste keer te zeggen; Hasta luego amigos. Nosotros vamos a Holanda.

Eric en Maaike, 14 augustus 2011

De laatste dagen in Peru....vamos a Madrid

En dan alweer het laatste blog uit Peru....het gaat dus snel... Na Machupicchu zijn we eerst weer terug gegaan naar Cusco. Eigenlijk de dagen erna niet veel gedaan anders dan uitrusten en de busreis voorbereiden naar Arequipa. Een busreisje van van maar 10 uur dus dat viel mee. Met de nachtbus zijn we de volgende ochtend aangekomen in Arequipa. Een heerlijk rustig stadje met het mooiste  Plaza des Armas van Peru. Voor de mensen die nog nooit in Zuid Amerika geweest zijn: Elk gat heeft een Plaza des Armas. Altijd redelijk symmetrisch opgezet en (bijna) altijd in het centrum. Kortom wil je naar de "binnenstad" en "profi" overkomen. Gewoon een taxi regelen naar de "Plaza". Niet bijster origineel natuurlijk om al die pleinen zo te noemen...(aan de andere kant: hoeveel Grote Markten zijn er in Nederland?). In Arequipa zaten we in het "Amazing Hostel". Beetje arrogante naam maar op zich wel een redelijk verblijf. Eigenlijk 2 pluspunten. Het was er warm en het was er warm! Na 3 maanden Zuid Amerika eindelijk weer warmte. Vanuit Arequipa hebben we de Colca tour gedaan. Een tour door de diepste canyon ter wereld. Dus wij opstaan om half drie nachts en met een "tourist" bus op stap. Na een paar uur rijden en een ontbijt later kwamen we aan bij de canyon om vanaf daar een uurtje of 7 te lopen naar de oasis onder in de canyon. Gelukkig hadden we de laatste weken al een hoogte stage gehad (3000 meter en meer) dus die 7 uurtjes gingen eigenlijk best goed. In elk geval een super mooie tocht en een kundige gids die veel vertelde onderweg. In de oasis nog snel even een duik in het (koude) zwembad genomen om daarna wat te gaan eten en te slapen. Ondertussen kijkend naar een schouwspel waarbij een Belgische jongen die in het ravijn was gedonderd (geen gids meegenomen!) werd geholpen door tig Franse medicijnstudenten die zich als gieren op hun "levende project" storten. Lief bedoeld (en klasse dat ze hem gered hadden, anders waarschijnlijk niet overleefd) maar om  nou met z'n 10e doktertje te gaan spelen... Kortom eind goed al goed. De volgende ochtend konden we uitslapen en vertrokken we dus om 5 uur in het donker, zonder ontbijt, voor een drie uur durende klim. Goed te doen en helaas werd ik vlak voor de top verslagen door een Engelse fysiotherapeut (hij was 25 dus mag het??) in onze finale eindsprint voor de eerste plaats. Belachelijk actie natuurlijk om een berg op te rennen maar we hebben wel gelachen.. (en we vonden elkaar ook heel stoer uiteraard)
Daarna over een vlak stuk gelopen naar ons ontbijt waarna we via allerlei toeristische plekken weer richting Arequipa zijn gegaan. Daar zijn we nog een nacht gebleven waarna we de bus hebben genomen naar Ica of eigenlijk Huacachina. Deze keer slechts 12 uur... In Huacachina aangekomen konden we direct inchecken in ons drie sterren hotel(!) om ons vervolgens te beperken tot de "core business" voor de komende drie dagen: naast het zwembad liggen in de zon. Dikke prima. Echter hadden we nog een "serieuze" activiteit te doen: het sandboarden. Hucachina is namelijk een oasis die omgeven is door enorme zandduinen. Denk aan formaat Terschelling en dan keer 10. Die avond dus opgehaald door een sandbuggy en als een coureur in Dakar door die bergen rossen. Dus inclusief het loodrecht omhoog en naar beneden rijden/springen. Bij een beetje hoge duin werd er gestopt en werden de "snowboards" gepakt. En dan vrij simpel; direct weer naar beneden waar we dan weer keurig opgehaald werden door de buggy. Verschrikkelijk lachen en gelukkig niets gebroken. De volgende ochtend hebben we de bus genomen naar Lima. Vanuit daar zijn we direct naar ons hostel gegaan in Miraflores, de goede wijk van Lima. Lima staat er nou eenmaal niet bekent om dat hier de meest vriendelijke "medemenschen" wonen. Vanavond gaan we nog een hapje eten met de "familie Boetje". Lachen dat je collega's aan de ander kant van de wereld tegen komt. Morgen is het dan vamos a Madrid and back to Europe. Kortom hasta luego amigos!

Incaatje spelen

De eerste week Peru heeft in elk geval de indruk gegeven dat een en ander hier "same, same but different" is t.ov. Bolivia. Dat begon al de eerste dag. Allereerst de eerste schok. Ons was een banos (wc) beloofd in de bus naar Puno (Peru), en inderdaad er was een wc in de bus. Ok je kon er niet in maar ze waren tenminste "eerlijk" geweest want technisch gezien was er een wc aanwezig. De tweede schok: de bus reed keurig op tijd. Schok 3: onze buschauffeur legde ons keurig uit hoe we de grens over moesten, welke documenten we nodig hadden en wat verder te doen. Op zich voel je je dan net een kleuter maar met een stel Amerikaanse toeristen aan boord zijn zulke zaken nou eenmaal nodig. (sorry maar ervaring van de afgelopen maanden heeft nou eenmaal uitgewezen dat de Amerikaanse reizigers die wij ontmoet hebben hartstikke aardig en vriendelijk zijn maar er verder geen drol van snappen). Bij de grens aangekomen hadden Maaike en ik idd maar 5 minuten nodig om met een enorme smile (werkt altijd!)  door beide (Bolivia uit en Peru in) controles te komen. Op reis hebben we nu wel ontdekt dat Nederlander zijn erg handig is want we hoeven nergens te betalen (als vb: een Amerikaan (US) moet in elk land even 100 dollar aftikken voor een visum, dat gunnen we ze natuurlijk ook weer niet). Daarbij weet iedereen dat we aardig kunnen voetballen en dat we groot (lengte) zijn dus je hebt bij elke douane post hetzelfde gesprek. Kortom dikke prima. Bij de grens snel onze laatse Bolivaanse Bolivianos omgewisseld voor Soles. Op zich raar want dit is onze laatste vreemde munt op onze reis. Daarna weer in de bus gestapt en keurig op tijd aangekomen in Puno. Daar moesten we overstappen op een andere bus voor een "ritje" van 8 uur naar Cusco. Laat ik kort zijn over de busreis: VOLKOMEN K! Te lang (2 uur vertragen) en tig stops etc. Redelijk uitgeput kwamen we aan in Cusco waar we op zoek moesten naar ons hostel: Mama Cusco. Omdat we ondertussen redelijk geleerd hebben om geen taxi te nemen als we niet scherp zijn (want je weet dat je afgezet wordt) besloten we maar te gaan lopen. Goed plan, zeker een half uur (oeps..) en geen idee waar we heen moesten. Uiteindelijk zijn we "gered" door een Peruaanse vader en dochter die met ons mee liep en ondertussen allerlei zaken vertelde over de omgeving. Leuk, super vriendelijk (zoals bijna alle Zuid Amerikanen) en erg handig. Uiteindelijk laat aangekomen in ons hostel waar we welkom werden geheten door "The Germans" (uit te spreken zoals in "Allo Allo"). Na Maleisië, Australië, Nieuw Zeeland zagen we elkaar weer. Lachen dus. De dagen erna hebben we vooral de omgeving van Cusco bekeken. Cusco zelf is een super leuke stad met heel veel (Inca) historie. Beetje jammer dat ondergetekende weer eens last had van de "ik noem regelmatig naar het kleine kamertje rennen) ziekte maar dat mag de pret niet drukken. Ondertussen werden we door "The Germans" steeds onder druk gezet om een 9 daagse trail te doen maar uiteindelijk maar besloten om dat niet te doen. Te duur, krap qua tijd en nogal intensief gezien de hoogte. Bleek een goed besluit want ze hadden uiteindelijk een boel gezeik over kosten, contracten (het blijven natuurlijk wel "pünktliche" Duiters) en logistiek. Hoogtepunt van afgelopen week was echter vandaag: het bezoek aan Machu Picchu. We hadden alles zelf geregeld en op tijd (dit in tegenstelling tot heeeeel veel toeristen die geen kaarten meer konden krijgen voor zowel trein als entree). Wij dus met de "collectivo" (een busje) en trein naar Aqua Caliente, de uitvalsbasis voor  Machu Picchu. Een erg mooie rit dus geen enkel probleem. Vanochtend zijn we dus vroeg opgestaan en zijn naar boven gelopen (vonden we stoerder dan met de bus). Om Half 8 waren we er en het moet gezegd worden het was fantastisch! Erg mooi hoe die Incas (moeten handige jongens geweest zijn) een stad op deze hoogte hebben gebouwd. Daarbij hadden ze een stad met een "view". Niet te geloven. Leuk weetje: Een Amerikaan (Hiram Bingham) heeft Machu Pichu in 1911 ontdekt en deze man heeft model gestaan voor Indiana Jones. Nou hebben wij geen Inca trail gedaan (te duur en al tijden uitverkocht) maar voor de Jacob Boetjes onder jullie: als de "zonnepoort" doorloopt heb je een fantastisch(e) uitzicht/ervaring! Om 10.00 uur hadden we alles wel gezien en dat was maar goed ook want er kwam me toch een meute omhoog. Niet te geloven. We hebben de bus (we vonden dat we dat verdiend hadden) naar beneden genomen en daar kwamen we nog meer "meutes" tegen. De Peruaanse overheid had zelfs de brug naar boven compleet afgesloten. Later hoorden we dat er nogal wat "teleurgestelde" toeristen waren die boos zonder een kaart omhoog wilden gaan. We hoorden zelfs dat de touristen(!) wilden gaan staken om toegang te krijgen. Wat ons betreft de wereld op zijn kop. Ja inderdaad lullig als je geen kaart hebt maar met een beetje informeren weet je gewoon hoe eea in zijn werk gaat. Kortom een beetje misplaatst.....Nu uitrusten en morgen weer terug naar Cusco. Daar blijven we een paar dagen om dan uiteindelijk donderdag te vertrekken naar Arequipa. Het einde komt in zicht. Zeker nu we  Machu Picchu hebben gezien wat toch het laatste "officiele ding" op ons "lijstje" was. Hasta luego amigo's!